Sevgi Bütün Engelleri Aşar

Türk Anneler Derneği Güzelbahçe Şubesi, dernek üyelerinin ve gönüllülerinin boş vakitlerini değerlendirmeleri amacıyla Perşembe günleri hobi kursları’nda biraraya geliyor. 

3 senedir devam eden takı kursları çeşitli kermeslerde ürünlerini sergiliyor.

Türk Anneler Derneği Güzelbahçe Şubesi’nde çalışmalarını sürdüren Eğitmen Arzu Kandemir, takı kurslarının çok özel bir öğrencisi olduğunu, yeterli destek sunulduğunda tüm engellerin yıkılacağının kanıtını şu sözlerle anlatıyor.

“Şebnem kurslarımıza devam etmesi için tavsiye üzerine gelmiş bir öğrenci. Takı kurslarına katılan hanımlarımız ve Şebnem çok iyi anlaştılar. Şebnem kursa başladığında bizim için çok özel bir çocuktu. Onu tanıdıkça kurs arkadaşımız oldu. Birlikte üretmeyi seviyoruz. 

Kursa katılan tüm arkadaşlarımızla birlikte biliyoruz ki zihinsel engel bir hastalık değildir. Zihinsel engelli kişiler yavaş öğrenir ve öğrenme kapasiteleri sınırlıdır. Şebnem ve diğer kursiyerlerimiz yaptığımız tasarımları kermeslerde sergiliyoruz ve satıyoruz. Siparişler alıyoruz. Şebnem’in yaptığı takılar çok beğeniliyor” dedi.

Zihinsel engelli mental retardasyon (MR) teşhisi konuldu 


Kızının yüzde 91 zihinsel engelli olduğunu söyleyen Gıda Mühendisi anne Nuray Şahabzade, takı kurslarında kolye bileklik gibi çalışmalar sergileyen kızının burada mutlu olduğunu söyleyerek şu ifadelere yer verdi;

Şebnem, 30 yaşında. Kızım 1 yaşında olduğunda düzgün oturamadığını, yürüyemediğini farkettik. 1 yaşından sonra zihinsel engelli mental retardasyon (MR) teşhisi konuldu.  Birçok doktora götürdük. Bizim için çok zor günler başlamıştı. Ona daha çok ilgi göstermeye başladık. 30 sene önce bu kadar gelişmiş rehabilitasyon merkezleri yoktu. O yıllarda İstanbul’da yaşıyorduk. Özel Tekrime Tarman rehabilitasyon merkezine başladı. Zihinsel yetersiz çocuklar için yetiştirme ve koruma vakfıydı.

Bütün gün eğitim vardı. 2005 yılına kadar burada eğitimine devam etti. Şebnem için iyi bir eğitim alma imkanı oldu. 2005 yılında İzmir’e geldik. Ben çocuğumun sosyal yaşamın içinde olmasını istiyorum. El becerilerini geliştirmesini istedim ve takı kurslarına başladık. İlk başladığımızda kurs eğitmeni bize ayrı bir masa açmak istedi. Ben çocuğumun sosyalleşmesini isterken böyle bir davranış karşısında çok üzüldüm. Şebnem’in engelli olması onun suçu değil, ötelenecek bir durum değil diyerek tepkimi gösterdim. Görevli müdür yardımcısı beni anlayarak Arzu hanıma yönlendirdi. Arzu hanımın eğitimindeki takı kursunun olduğu sınıfa girdiğimizde tüm sınıf bizi ayağa kalkarak karşıladı. Bizlere sarıldılar. Bu karşılaşmayı hatırladığımda hep gözlerim dolar. Ve biz o günden beri Arzu öğretmenimizi kurs arkadaşlarımızı çok severek derslerimize katılıyoruz” diye konuştu.  

   



İzmir Modern / Nurten ÖĞÜT