Köy Enstitülü Bir Öğretmen; Mürşide Yaşar

Emekli öğretmen Mürşide Yaşar ilmeklerini çocuklar üşümesin diyerek atıyor. Minik bedenleri ısıtacak çocuk ceketleri, yelek, bere, kaşkol, süveterleri ihtiyaç sahibi çocuklara gönderiyor.

Öğretmenliğin bir gönül işi olduğunu söyleyen Mürşide Yaşar, emekli oldum fakat gönlüm hala çocuklarımızla dedi.

Mürşide Yaşar sözlerini şöyle sürdürdü;

"Savaştepe köy Enstitüsü’ ilk mezunlarındanım. Bizler köy enstitülerinde zamanımızı değerlendirmeyi öğrendik. Hiç boş durmazdık. İlk öğretmenliğimi Ayvalık “Murateli” köyünde yaptım. Evlenip Uşak iline gelin gittim. Eşim de aynı okuldan mezun bir öğretmendi. Birçok yer gezdikten sonra Manisa Necati Bey ilkokulu’ndan emekli oldum. Çocuklarımızın eğitimi için İzmir’e yerleştik. Kızlarımdan biri de öğretmen oldu. Diğeri kendi istediği için hemşire oldu.  

Ben boş durmayı sevmiyorum. Daha önce bahçe ile uğraşmak beni çok mutlu ediyordu. Artık yaşım ve sağlığımdan dolayı bahçe ile uğraşamıyorum. Örgü örmeye başladım. Yaptığım örgüleri daha önceki yıllar Karşıyaka Belediyesine teslim ettim. İhtiyaç sahiplerine onlar ulaştırdı. Kızım internetten yine Karşıyaka Belediyesinin ihtiyaç sahipleri ile aramızda köprü oluşturan “Butik Elele Paylaşarak Sevindiriyor” etkinliğini görmüş. Yeni örmüş olduğum çok sayıda çocuk ceketleri, yelek, bere, kaşkol, süveterleri yetkililere teslim etmek için bugün iki kızımın yardımıyla getirdim. Örgülerimin hepsini yeni yünlerden örüyorum. Kullanılmış hiçbir giysi yok. Çocuk ceketleri, yelek, bere, kaşkol, süveter olarak farklı yaşlardaki çocuklar için örüyorum.  Yetkililere teslim ediyorum. Onlar üşüyen çocuklarımıza ulaştırıyor. Şu ana kadar sayısız örgü ördüm. İhtiyaç sahiplerine ulaştırdım. Sağlığım elverdiği sürece örmeye devam edeceğim ve çocuklara göndereceğim. Örgü örmekten başka bulmaca çözmeyi de çok severim. Resim yapıyorum, çocukluğumdan kalan alışkanlığım olan kitap okuyorum. Kitap benim vazgeçilmez tutkum."

İzmir Modern / Nurten ÖĞÜT